به یاد شهدا
خانه تکواندو میزبان شهید گمنامی است که در اوج جوانی برای دفاع از خاک وطن به جبهههای حق علیه باطل رفت و در راه حفظ آرمانهایش به مقام والای شهادت رسید. حالا مزار همان شهید گمنام مأمن خوب و روحیهبخشی برای تکواندوکارانی است که در ردههای مختلف سنی به خانه تکواندو میآیند. هوگوپوشان دختر و پسر هر زمان که نیاز به تقویت روحی دارند به مزار شهید گمنام آرمیده در خانه تکواندو سر میزنند. از این طریق هم یاد شهدا را زنده نگه میدارند و هم از آنها برای موفقیتهای بیشتر و رسیدن به قلههای افتخار مدد میجویند. دوپینگ روحی ملیپوشان همیشه در شرایط سخت دست آنها را گرفته است. تجلیل از شهدا و اهدای مدال به خانوادههای آنها کمترین کاری است که از دست ورزشکاران برمیآید. روز چهارشنبه رقابتهای جهانی در انگلیس آغاز میشود و ورزش ایران انتظار درخشش تکواندوکارانش را میکشد.
کاروان شهید پاچانی
فدراسیون تکواندو چند سالی است که قبل از اعزام ملیپوشان به رقابتهای مهم، مراسم ویژهای در نظر میگیرد. تجدید بیعت با شهدا و نامگذاری کاروان اعزامی به نام یکی از شهدای تکواندوکار از جمله این برنامههاست. مزار شهید گمنام در خانه تکواندو بهترین مکان برای تقویت روحی ملیپوشان است. امسال نیز پیش از اعزام کاروان ملیپوشان دختر و پسر کشورمان به رقابتهای جهانی همه اعضای کاروان بر سر مزار شهید گرانقدر حاضر شدند و برای موفقیت در شیاپچانگ منچستر با هم پیمان بستند. در جهانی ۲۰۱۹ کاروان تکواندوی ایران مزین به نام شهید «علی پاچانی» شده است. در مراسم تجدیدمیثاق، مادر و خواهر این شهید بزرگوار هم حضور داشتند. سجاد مردانی، کاپیتان تیم مردان میثاقنامه کاروان را خواند و خانواده شهید پاچانی نیز برای اعضای تیم ملی آرزوی موفقیت کردند.
شهید ورزشکار
او نیز مانند سایر همرزمانش با اعتقاد راسخ به اسلام و برای پاسداری از آرمانها و ارزشها پا به میدان جنگ تحمیلی گذاشت. علی پاچانی متولد سال ۱۳۴۱ بود و در سن ۲۱ سالگی و در روزهایی که تمام دنیا برای کمک به دشمن بعثی بسیج شده بودند از تعلقات دنیوی دل کند و عازم جبهه شد. ملیپوش اسبق تکواندوی ایران در جبهههای حق علیه باطل جنگید و سرانجام ۱۱ آبان ۱۳۶۲ در عملیات والفجر ۴ و در منطقه پنجوین عراق به آرزویش رسید. شهادت آرزویی بود که پاچانی و شهدای دیگر برای رسیدن به آن لحظهشماری میکردند. شهید پاچانی در وصیتنامهاش نیز به این نکته اشاره کرده بود: «الهی مرا عفو کن، باشد که این مرگ ما درسی باشد برای آنهایی که حب دنیا را رأس تمام امور زندگیشان قرار دادهاند و فکر و ذکرشان رسیدن به پول و رفاه بیشتر است و تمام معنویات را به مادیات فروختهاند.»
آرزوی موفقیت
دعوت از خانواده شهید پاچانی به خانه تکواندو حال و هوای خاصی به مراسم بدرقه ملیپوشان داده بود. مادر شهید بهرغم کهولت سن به یاد پسر شهیدش و برای بدرقه هوگوپوشان در مراسم حضور داشت. خواهر شهید پاچانی در گفتوگو با «جوان» گفت: «شهید پاچانی یکی از اعضای تیم ملی تکواندو بود و به هنگام شهادت ۲۱ سال سن داشت. تکواندو را از سن ۱۳، ۱۴ سالگی آغاز کرد و آخرین اعزامش نیز به همراه تیم ملی به کشور سنگاپور بود. بهار سال ۶۲ به جبهه رفت و پاییز همان سال به شهادت رسید. فدراسیون تکواندو همیشه توجه ویژهای به شهدا و خانوادههایشان دارد. در این سالها از هر موقعیتی استفاده کردند و به دیدن مادرم آمدند یا اینکه ما را به مراسم مختلف دعوت کردند. برای مراسم بدرقه ملیپوشان از ما دعوت کردند و با اینکه شرایط جسمانی مادرم مساعد نبود، اما از آنجا که میدانستم زنده شدن یاد برادرم چقدر در روحیه او تأثیرگذار است با هم در این مراسم معنوی شرکت کردیم. خیلی از این دعوت خوشحال شدیم. نام شهید پاچانی برای کاروان اعزامی تکواندو انتخاب شد.» آرزوی موفقیت برای ملیپوشان آرزوی قلبی خانواده شهید پاچانی است: «همه ملیپوشان و کادر فنی در آرامگاه شهید گمنام جمع بودند و به من و مادرم هم بسیار لطف داشتند. سرمزار شهید همگی برای موفقیت همقسم شدند. اولین باری بود که ملیپوشان را میدیدم. جو خیلی خوبی در مراسم حاکم بود و برای ما هم افتخار بود که ورزشکاران تکواندو را میدیدیم. خودم هم محو مراسم شده بودم. امیدواریم در مسابقات پیشرو موفق شوند. همه ملیپوشان مثل فرزندان خودم هستند و انشاءالله همیشه سربلند باشند.»
شیوا نوروزی
خبرنگار سرویس ورزشی «جوان آنلاین»